Saltar ao contido

Brenda Lee

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaBrenda Lee

(1977) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento(en) Brenda Mae Tarpley Editar o valor en Wikidata
11 de decembro de 1944 Editar o valor en Wikidata (80 anos)
Grady Memorial Hospital, Estados Unidos de América (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Outros nomesLittle Miss Dynamite
Brenda Lee Editar o valor en Wikidata
EducaciónMaplewood Comprehensive High School (en) Traducir
Hollywood Professional School (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupacióncantante, compositora de cancións Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1951 Editar o valor en Wikidata -
Xénero artísticoRock and roll, estrada (pt) Traducir, Música country e música pop Editar o valor en Wikidata
Carreira militar
Rama militarExército dos Estados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
InstrumentoVoz Editar o valor en Wikidata
Selo discográficoDecca Records
Charly Records
MCA Records Editar o valor en Wikidata
Premios
Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
Sitio webbrendalee.com Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0496909 Rottentomatoes: celebrity/brenda_lee
Facebook: BrendaLeeOfficial BNE: XX1003236 Spotify: 4cPHsZM98sKzmV26wlwD2W iTunes: 592664936 Musicbrainz: 6ca4886a-8f77-4133-b404-46fb3908e24a Songkick: 135634 Discogs: 334507 Allmusic: mn0000934069 WikiTree: Tarpley-486 Deezer: 6301 Genius: Brenda-lee Editar o valor en Wikidata

Brenda Mae Tarpley, nado en Atlanta o 11 de decembro de 1944, é unha cantante estadounidense coñecida como Brenda Lee. Interpretando música rockabilly, pop e country, tivo 47 cancións nas listas de éxitos estadounidenses durante a década de 1960, sendo cuarta nesa década, superada só por Elvis Presley, The Beatles e Ray Charles.[1] É especialmente coñecida polo seu éxito de 1960 "I'm Sorry", e "Rockin' Around the Christmas Tree" de 1958, que se converteu nun estándar de Nadal.[2]

Con 145 cm de altura, recibiu o alcume de "Little Miss Dynamite" en 1957, tras gravar a canción "Dynamite" cando tiña doce anos, e foi unha das primeiras estrelas pop que logrou o éxito internacional.[3]

En 1969, Lee volveu ás listas grazas a "Johnny One Time". Con esta canción recibiu a súa segunda candidatura aos premios Grammy como mellor cantante pop feminina. Os seus éxitos seguintes foron grazas á volta ao country. É membro dos salóns da fama do rock and roll,[4][5] country[6] e rockabilly[1] e recibiu o Grammy á carreira artística. É a única muller incluída nos salóns da fama tanto do rock and roll como co country.[7] Vive en Nashville, Tennessee.[2][1]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Primeiros anos

[editar | editar a fonte]

Brenda Lee naceu en Atlanta[8] e de moi nova xa destacou en certames de talentos infantís: participou no Master Worker’s Quartet (conxunto gospel da súa igrexa),[9] interveu case un ano no programa de radio Starmakers Revue e participou nalgúns programas da televisión local polos que nin ela nin a súa familia cobraron nada. En 1956, aos doce anos, debutou arrasando nas listas con cancións como "Jambalaya", "Bigelow 6-200" o "I’m Gonna Lasso Santa Claus". Os éxitos sucédense con "Little Jonah" ou "Dynamite". Este último valeulle o alcume de "Miss Little Dynamite" e sendo só unha nena conseguiu converterse nun ídolo adolescente, grazas á súa poderosa voz de cantante veterana.

Éxito internacional

[editar | editar a fonte]

Ao tempo que chegaba ao número un das listas country, comezaron a xurdir temas con outras influencias que lle abriron as portas do triunfo internacional, con coñecidas gravacións como "Sweet Nothin's" ou "I'm Sorry". A súa curta idade supúxolle moitos problemas para actuar en moitos lugares, especialmente en Europa, mais a publicidade que xeraban moitas veces as mentiras dos seus promotores facía que as vendas e o éxito se multiplicase. Así, chegou a converterse nunha estrela internacional coas actuacións ininterrompidas en Francia, Italia, Alemaña, o Reino Unido... Con "One Rainy Night in Tokyo", gravada en Nashville, conquistou o Xapón en 1965 e comezou a súa xira polo país, o que deu lugar ao disco gravado en directo Live in Tokyo. Máis adelante, editouse exclusivamente no Xapón un EP de temas de Nadal, e pouco despois gravou no mesmo país o álbum Just for You, Something Nice.

Teatro e cinema

[editar | editar a fonte]

A súa primeira aparición no cinema foi en Two Little Bears en 1961, cun pequeno papel xunto a Eddie Albert e Jane Wyatt onde interpretaba "Speak To Me Pretty", canción que acadou grandes vendas no Reino Unido. En 1962 interveu na versión teatral de Bye Bye Birdie co papel protagonista de Kim, e un ano máis tarde interpretou a Dorothy en The Wizard of Oz. En 1980 apareceu nun breve papel en Smokey and the Bandit II[10] e coa canción "Again and Again".

Vida persoal

[editar | editar a fonte]

Lee coñeceu a Ronnie Shacklett nun concerto en novembro de 1962 de Bo Diddley e Jackie Wilson no Fairgrounds Coliseum de Nashville e casou con el menos de seis meses despois o 24 de abril de 1963.[11][12] Lee e Shacklett teñen dúas fillas, Jolie e Julie (que recibiu o nome pola filla de Patsy Cline), e tres netos, Taylor, Jordan e Charley.[13]

Lee é prima polo segundo matrimonio da súa nai do cantante Dave Rainwater de The New Christy Minstrels.[14]

Discografía

[editar | editar a fonte]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 "Brenda Lee: The Lady, The Legend". Rockabillyhall.com. Rockabilly Hall of Fame. Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 10 de abril de 2019. 
  2. ↑ 2,0 2,1 "Brenda Lee: Biography". IMDb.com. Consultado o 10 de abril de 2019. 
  3. ↑ Bernstein, Jonathan (20 de febreiro de 2018). "Inside the Life of Brenda Lee, the Pop Heroine Next Door". Rollingstone.com. Rolling Stone. Consultado o 11 de abril de 2019. 
  4. ↑ "Brenda Lee - Rock & Roll Hall of Fame". Rock & Roll Hall of Fame. Consultado o 18 de novembro de 2016. 
  5. ↑ "Rock and Roll Hall of Fame and Museum | History, Facts, & Inductees". Encyclopedia Britannica (en inglés). Consultado o 11 de outubro de 2017. 
  6. ↑ "Brenda Lee". Countrymusichalloffame.org. Arquivado dende o orixinal o 30 de xullo de 2018. Consultado o 18 de novembro de 2016. 
  7. ↑ Gray, Michael (13 de decembro de 2001). "Brenda Lee, Chet Atkins to Join Rock and Roll Hall of Fame". Cmt.com. CMT. Consultado o 10 de abril de 2019. 
  8. ↑ "Brenda Lee (b. 1944) | New Georgia Encyclopedia". Georgiaencyclopedia.org. Consultado o 17 de agosto de 2015. 
  9. ↑ Lee, Brenda; Oermann, Robert K.; Clay, Julie (2002). Little Miss Dynamite: the life and times of Brenda Lee. Hyperion. pp. 305. ISBN 9780786866441. 
  10. ↑ Página de Smokey and the Bandit II en imdb.com
  11. ↑ "Here Tonight". The Nashville Tennessean. 4 de novembro de 1962. p. 13-C. 
  12. ↑ "Singer learned young how to rock the house". Las Vegas Review-Journal. Consultado o 3 de xaneiro de 2018. 
  13. ↑ "Brenda Lee". Biography.com (en inglés). Consultado o 21 de abril de 2017. 
  14. ↑ "New Christy Minstrels to raise curtain in Brownville". Omaha World-Herald (en inglés). Consultado o 3 de xaneiro de 2018. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Brenda_Lee&oldid=6840192»